اول
بچه بودم، در خانه کتابی بود با عنوان "از رنجی که می بریم"، جلدش سفید بود با همان پرتره طراحی شده از جلال آل احمد، و زیرش نام جلال بود با خط خودش. روی عطفش مامان با آن خط بی نظیرش نوشته بود: از رنجی که می بریم. در عالم کودکی ِ من، منی که مفتون کلمات بودم این عبارت، جسورانه ترین و بی پرواترین کلامی بود که می شد در آن سالها بر جلد کتابی نوشت ... از رنجی می بریم.
دوم
اینطور که من فهمیده ام اینجای دنیا زن در حرکت، بالذات شهوت انگیز است، به خصوص که خود فاعل حرکت باشد. شاید هم این فاعلیت است که شهوت انگیز است و حرکت، دو چندانش می کند. میزان این شهوتناکی را هم ظاهراً توان ناظران در خویشتنداری تعیین می کند. نمونه اش رانندگی زن در عربستان، موتور سواری و دوچرخه سواریش اینجا و دویدن زن در فیلمها. در دو حالت اول همان زن اگر "فاعل فن" نباشد، سواریش بی اشکال است. از زنی که مسافر ماشین است یا ترک موتور و دوچرخه نشسته است صرف این سواری هیچ گناهی بر نمی خیزد. در حالت سوم، نمی دانم چطور می شود زنی را دواند؛ اگر بشود لابد آنهم بدون اشکال می شود. توجیه فقهیش نمی دانم چیست.
سوم
اینجایی که هستیم، خیلی وقت است که برای ثبت ازدواج باید گواهی صحت شامل گواهی عدم اعتیاد داشته باشی. یادم نیست از کی اجباری شده، ولی خب لابد همه شنیده اند، چیز جدیدی نیست. برای آزمایش که رفتیم فهمیدیم باید در دستشویی را باز بگذاری و کسی را آنجا موظف کرده اند که ادرار کردن آدمها را به واسطه آینه ای که پایین در دستشویی نصب کرده اند تماشا کند. زاویه در را هم همین آدم تنظیم می کند، برای داشتن دید مناسب. خواستیم اعتراض کنیم. فهمیدیم بی فایده است. حتی گفتیم می نویسیم و امضا می کنیم که ما هر دو آگاهانه مسؤولیت ازدواج با همسری احتمالاً معتاد را به عهده می گیریم. بی فایده بود. جای جنگیدن حداقل آن آزمایشگاه و آن محضر نبود.
چهارم
این آخری ها، یک نامه آمده بود که استناد کرده بود به فلان دستور از دانشگاه ... به شبکه ... . در چندین صفحه شرح داده بود که شرایط داشتن واحد تزریقات در مطب چیست. و از جمله شرایط هم یکی این بود که پزشک مسؤول باید مزین باشد به گواهی عدم اعتیاد.
زنگ زدم رئیس شبکه. گفتم چطور وقتی به همین آدم مدرک می دهند، پروانه طبابت می دهند، پروانه تأسیس مطب می دهند گواهی عدم اعتیاد نمی خواهند بعد وقتی همین آدم می خواهد تزریقات انجام دهد باید گواهی عدم اعتیاد بیاورد؟ خب واضح بود که او کاره ای نیست. واحد تزریقات را تعطیل کردم.
بعدها با دوستی صحبت می کردیم. فهمیدم اولاً هر شرکتی که بخواهی ثبت کنی باید همان آزمایش ادرار را بدهی. ثانیاً هربار که بخواهی مجوزش را تمدید کنی آن آزمایش را هم باید تکرار کنی.
...
پی نوشت: اینها را نوشتم که یادم نرود. بعدها کسی باور نخواهد کرد.
بچه بودم، در خانه کتابی بود با عنوان "از رنجی که می بریم"، جلدش سفید بود با همان پرتره طراحی شده از جلال آل احمد، و زیرش نام جلال بود با خط خودش. روی عطفش مامان با آن خط بی نظیرش نوشته بود: از رنجی که می بریم. در عالم کودکی ِ من، منی که مفتون کلمات بودم این عبارت، جسورانه ترین و بی پرواترین کلامی بود که می شد در آن سالها بر جلد کتابی نوشت ... از رنجی می بریم.
دوم
اینطور که من فهمیده ام اینجای دنیا زن در حرکت، بالذات شهوت انگیز است، به خصوص که خود فاعل حرکت باشد. شاید هم این فاعلیت است که شهوت انگیز است و حرکت، دو چندانش می کند. میزان این شهوتناکی را هم ظاهراً توان ناظران در خویشتنداری تعیین می کند. نمونه اش رانندگی زن در عربستان، موتور سواری و دوچرخه سواریش اینجا و دویدن زن در فیلمها. در دو حالت اول همان زن اگر "فاعل فن" نباشد، سواریش بی اشکال است. از زنی که مسافر ماشین است یا ترک موتور و دوچرخه نشسته است صرف این سواری هیچ گناهی بر نمی خیزد. در حالت سوم، نمی دانم چطور می شود زنی را دواند؛ اگر بشود لابد آنهم بدون اشکال می شود. توجیه فقهیش نمی دانم چیست.
سوم
اینجایی که هستیم، خیلی وقت است که برای ثبت ازدواج باید گواهی صحت شامل گواهی عدم اعتیاد داشته باشی. یادم نیست از کی اجباری شده، ولی خب لابد همه شنیده اند، چیز جدیدی نیست. برای آزمایش که رفتیم فهمیدیم باید در دستشویی را باز بگذاری و کسی را آنجا موظف کرده اند که ادرار کردن آدمها را به واسطه آینه ای که پایین در دستشویی نصب کرده اند تماشا کند. زاویه در را هم همین آدم تنظیم می کند، برای داشتن دید مناسب. خواستیم اعتراض کنیم. فهمیدیم بی فایده است. حتی گفتیم می نویسیم و امضا می کنیم که ما هر دو آگاهانه مسؤولیت ازدواج با همسری احتمالاً معتاد را به عهده می گیریم. بی فایده بود. جای جنگیدن حداقل آن آزمایشگاه و آن محضر نبود.
چهارم
این آخری ها، یک نامه آمده بود که استناد کرده بود به فلان دستور از دانشگاه ... به شبکه ... . در چندین صفحه شرح داده بود که شرایط داشتن واحد تزریقات در مطب چیست. و از جمله شرایط هم یکی این بود که پزشک مسؤول باید مزین باشد به گواهی عدم اعتیاد.
زنگ زدم رئیس شبکه. گفتم چطور وقتی به همین آدم مدرک می دهند، پروانه طبابت می دهند، پروانه تأسیس مطب می دهند گواهی عدم اعتیاد نمی خواهند بعد وقتی همین آدم می خواهد تزریقات انجام دهد باید گواهی عدم اعتیاد بیاورد؟ خب واضح بود که او کاره ای نیست. واحد تزریقات را تعطیل کردم.
بعدها با دوستی صحبت می کردیم. فهمیدم اولاً هر شرکتی که بخواهی ثبت کنی باید همان آزمایش ادرار را بدهی. ثانیاً هربار که بخواهی مجوزش را تمدید کنی آن آزمایش را هم باید تکرار کنی.
...
پی نوشت: اینها را نوشتم که یادم نرود. بعدها کسی باور نخواهد کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر