اینجا

از واقعیتهای اینجا یکی هم اینست که کسی (دولت، حکومت، کارفرما، متولی فلان و بهمان) نازت را نمی خرد! بنابراین بودن و نبودنت، ماندن و رفتنت، خواب و بیداریت، گفتن و نگفنتن، خواندن و نخواندنت، ساختن و نساختنت علی السویه است، می خواهی شجریان باش، کیارستمی و قبادی باش، یا هر کس دیگر... مفاخر ملی هم چیزی است عاری از مفهوم مثل تمام چیزهای دیگر ...