از جنجالهایی که بر سر مصاحبه مسعود بهنود در پارازیت بالا گرفته بود، رسیدم به ایرج مصداقی - بس که نامش و مقاله اش درباره بهنود اینجا و آنجا تکرار شده بود. و تکذیبیه مفصلش بر کتاب "نامه هایی به شکنجه گرم" هوشنگ اسدی و این که "کتاب سراسر جعل و دروغ است" . و از آنجا به کنکاش آرش بهمنی در رد ادعاهای ایرج مصداقی. و از ایرج مصداقی رسیدم به توابسازی در دهه شصت. و از آنجا به یرواند آبراهامیان و ترجمه کتاب " اعترافات شکنجه شدگان" اش که آنلاین هم موجود است.
و از عصر دارم یکسره می خوانم، بخش "دوران جمهوری اسلامی" اش را.
همین پست در وردپرس: http://alettertosomebody.wordpress.com/2011/07/06/366
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر