شاید بیشتر از شش، هفت دقیقه پرونده را نخواند، بعد برگشت و گفت: خانم واقعیت اینست که چنین و چنان ... و شما باید واقعیت را بپذیرید و چنین و چنان ...
چرا نگفتم ببخشید شما چطور ظرف چند دقیقه بر واقعیت اشراف حاصل کردید؟ چرا نگفتم؟
واقعاً برای من سؤال است، هنوز هم هست، همیشه هم بوده، این واقعیت چیست که برای بعضیها در لحظه ای به اثبات می رسد و غیر قابل سؤال و بحث و تغییر است؟ و چرا من هر چه جستجو می کنم این واقعیت را مدام در تغییر و دست نیافتنی می بینم؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر